Η βιομηχανία των προσοδοφόρων αγωγών για αστική αποζημίωση εξακολουθεί να ανθίζει. Πρόσφατη, αλλά δυστυχώς φοβούμαστε όχι τελευταία, η περίπτωση του συναδέλφου Αργύρη Δεμερτζή, από τον οποίο καθώς και από την εφημερίδα του ζητείται με αγωγή το ποσό των 300.000 ευρώ για αστική αποζημίωση.
Είναι προφανές ότι σκοπός της αγωγής είναι η αποφυγή της κριτικής και του ελέγχου με την απειλή εξωφρενικών αποζημιώσεων και ποινικών δήθεν συνεπειών. Είναι ο περιορισμός, εάν όχι η κατάργηση, αυτής της ίδιας της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι, τέλος, η παρεμπόδιση της άσκησης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, της άσκησης κριτικής και της ενημέρωσης του πολίτη, που αποτελούν τον θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ έχει κατ’ επανάληψη ζητήσει την κατάργηση του “τυποκτόνου” νόμου για την αστική αποζημίωση. Οι συνέπειές του είναι γνωστές. Δεκάδες είναι οι παρόμοιες αγωγές που εκκρεμούν στα Δικαστήρια ενώ συνάδελφοι κινδύνευσαν να χάσουν κάθε περιουσιακό τους στοιχείο ή να υποχρεωθούν σε εξευτελιστικές ομολογίες “ενοχής”.
Το Δ.Σ. της Ένωσης δηλώνει ότι συμπαραστέκεται στο διωκόμενο συνάδελφο, υπέρ του οποίου και θα παρέμβει σε κάθε στάδιο της δίκης ενεργώντας με κάθε μέσο και τρόπο για την υπεράσπισή του. Ζητεί δε από τους αρμόδιους υπουργούς, όπως επιτέλους σταματήσουν να κωφεύουν στο αίτημα, που κατ’ επανάληψη έχει θέσει η ΕΣΗΕΑ και να συνεργήσουν να καταργηθεί η “τυποκτόνος” διάταξη του ν. 1178/81, όπως ισχύει σήμερα.