Η βιομηχανία των προσοδοφόρων αγωγών για αστική αποζημίωση εξακολουθεί να ανθίζει. Με αγωγή που κατέθεσε δικηγορικό Γραφείο ζητεί 5.000.000 ευρώ !!! από τους συναδέλφους Σ. Φυντανίδη, Ε. Παναγόπουλο, Ι. Παπαδάκου, τον εκδότη της “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ” κ. Θ. Τεγόπουλο και 3.000.000 ευρώ!!! από τον εκδότη της “ΑΥΡΙΑΝΗΣ” για δήθεν προσβολή της προσωπικότητας του πελάτη του. Προηγουμένως το ίδιο δικηγορικό Γραφείο με “Δελτίο Τύπου”,είχε απειλήσει τη δέσμευση, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, της περιουσίας όσων “δυσφήμισαν” τον πελάτη του “κάνοντας την αρχή” από τη συνάδελφο κ. Παπαδάκου – την μόνη που αναφέρονταν ονομαστικά- και με εισαγγελικό ύφος ζητούσε “από όλους αυτούς” (που δεν κατονόμαζε) “να παρουσιάσουν
. αποδεικτικά στοιχεία και
να τα καταθέσουν στον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, προκειμένου να ελεγχθεί η γνησιότητά τους και να λογοδοτήσουν”.
Είναι προφανές ότι σκοπός τόσο της αγωγής όσο και του πρωτοφανούς “Δελτίου Τύπου” είναι η φίμωση όχι μόνο των παραπάνω συναδέλφων αλλά και όποιου άλλου θα ήθελε να ασχοληθεί ή είχε σχέση με το γεγονός που αναφέρονταν στο ρεπορτάζ της κ. Παπαδάκου. Είναι η αποφυγή της κριτικής και του ελέγχου με την απειλή εξωφρενικών αποζημιώσεων και ποινικών δήθεν συνεπειών. Είναι ο περιορισμός, εάν όχι η κατάργηση, αυτής της ίδιας της ελευθερίας της έκφρασής. Είναι, τέλος, η παρεμπόδιση, της άσκησης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, της άσκησης κριτικής και της ενημέρωσης του πολίτη, οι οποίες αποτελούν το θεμέλιο λίθο της Δημοκρατίας.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ έχει κατ’ επανάληψη ζητήσει την κατάργηση του “τυποκτόνου” νόμου για την αστική αποζημίωση. Οι συνέπειές του είναι γνωστές. Δεκάδες είναι οι παρόμοιες αγωγές, που εκκρεμούν στα Δικαστήρια, επί χρόνια, ενώ συνάδελφοι κινδύνευσαν να χάσουν κάθε περιουσιακό τους στοιχείο ή να υποχρεωθούν σε εξευτελιστικές ομολογίες “ενοχής”.
Το Δ.Σ. της Ένωσης δηλώνει ότι συμπαραστέκεται στους διωκόμενους συναδέλφους, υπέρ των οποίων θα παρέμβει σε κάθε φάση της δίκης και θα ενεργήσει με κάθε μέσο και τρόπο για την υπεράσπιση τους. Ζητεί δε από τους αρμόδιους Υπουργούς όπως επιτέλους σταματήσουν να κωφεύουν στο αίτημα που κατ’ επανάληψη έχει θέσει η ΕΣΗΕΑ και να συνεργήσουν να καταργηθεί η “τυποκτόνος” διάταξη του ν. 1178/81, όπως ισχύει σήμερα.
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σωματείο που το έλεγαν ΕΣΗΕΑ. Ήταν ένα όμορφο σωματείο, όπως και όλα τα άλλα στην πατρίδα μας: κανονικό, με πρόεδρο και διοικητικό συμβούλιο, με γραμματεία και ταμείο, με όλα τα καλά! Είχε κι ένα κτίριο εκεί στο κέντρο της μικρής μας πόλης (τι μικρή, 4 εκατομμύρια κατοίκους έχει, τρομάρα της…).
Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα σωματείο που το έλεγαν ΕΣΗΕΑ. Ήταν ένα όμορφο σωματείο, όπως και όλα τα άλλα στην πατρίδα μας: κανονικό, με πρόεδρο και διοικητικό συμβούλιο, με γραμματεία και ταμείο, με όλα τα καλά! Είχε κι ένα κτίριο εκεί στο κέντρο της μικρής μας πόλης (τι μικρή, 4 εκατομμύρια κατοίκους έχει, τρομάρα της…).